Persian (Farsi) to English Other Idioms / Maxims / Sayings

This is from the title of an IR Diplomacy article.


با آشتی احتمالی ایران و غرب
سر اعراب بی کلاه می ماند

دیپلماسی ایرانی: روابط ایران و اعراب بیش از هر زمانی طی دو دهه اخیر به سردی گراییده است. می‌توان به صراحت گفت که جنگ سرد تمام عیاری میان دو طرف در گرفته است که هر روز ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد. به هر نقطه از جامعه عربی نیز که بنگریم رویارویی غیر مستقیم دو جبهه را به روشنی می‌بینیم. سوریه، عراق، مصر، یمن، بحرین و لبنان همگی کشورهایی هستند که به نوعی محل نزاع غیر مستقیم ایران با کشورهای عربی به سردمداری عربستان سعودی محسوب می‌شوند. در این هیاهو کدام طرف می تواند بر دیگری چیره شود و مصالح خود را تامین کند، ایران یا کشورهای عربی به سردمداری عربستان که عموما هم دیکتاتوری هستند؟

روزنامه لبنانی الاخبار در تحلیلی به قلم خانم منا صفوان، روزنامه‌نگار یمنی تلاش کرده به این پرسش پاسخ دهد. وی می‌نویسد: باید اذعان کرد که جنگ سرد ولی آرامی میان ایران و اعراب در گرفته است. هر دو طرف از مصالح یکدیگر به خوبی آگاهند و خطوط قرمز یکدیگر خوب می‌دانند برای همین صف‌بندی‌های خود را به گونه‌ای انجام داده‌اند که اگرچه اعلام نشده است ولی هر دو طرف وسعت و گستردگی آن را به خوبی درک می‌کند. اعراب همانند همیشه محافظه‌کارانه فقط به فکر حفظ دوستان قدیمی خود هستند در عین حال تلاش می کنند که فاصله خود با دشمنانشان را حفظ کنند و همواره هم در حفظ مصالحشان افراط کرده‌اند. آنها فقط متحیر می پرسند که بدین ترتیب باز هم آیا ممکن است شعله‌های جنگ شعله‌ور شوند؟

وی در ادامه این یادداشت می‌نویسد: همه عناصری که بتوان از برآیند آنها جنگ را پیش‌بینی کرد در منطقه وجود دارد. کشتارهای پراکنده که بتواند مقدمه یک جنگ باشد، کاهش ضریب امنیتی منطقه، افزایش قیمت نفت، بزرگ‌نمایی در اتفاقاتی که در منطقه جریان دارد، گسترش ناوهای جنگی و در کنار همه اینها، حملات بی‌امان رسانه‌ای که دیگر مصالح ملی و میهنی را زیر پا می‌گذارند. در این درگیری گسترده کسی نمی‌تواند بگوید که من جایی نایستاده‌ام و می‌خواهم بی‌طرف بمانم. کل منطقه در تب این التهاب به سر می‌برد

در ادامه این یادداشت آمده است: جبهه موجود در منطقه را می‌توان این گونه تقسیم کرد که یک طرف آن ایران، روسیه و چین ایستاده‌اند که یک هم‌پیمانی جدیدی را ایجاد کرده‌اند که در برابر آنها، طرف دیگر جبهه، هم‌پیمانی سنتی غربی که شامل امریکا، اروپا و کشورهای عرب منطقه موسوم به کشورهای معتدل ایستاده‌اند. در این میان کشورهای کوچک عربی جزئی از این قاعده محسوب می‌شوند و می‌توان گفت حکم ابزارهای تاکتیکی این میدان را دارند. کشورهای بزرگ که دستی در تحولات منطقه دارند، می‌گویند که به فکر حفظ مصالح مردم منطقه هستند و هر کدام به نوعی تلاش می‌کند با حفظ منافع خود قواعد بازی را به نفع خود تغییر دهد. اما در این میان نام هیچ کدام از کشورهای عربی را در زمره کشورهای بزرگ نمی‌بینیم. نامی از ایران می‌آید ولی نامی از رقبای عرب آن به عنوان کشورهای بزرگ نمی‌آید. حتی قطر و عربستان که ادعای تولی جهان عرب را به دوش می‌کشند بیش از آن که آنها را کشورهای بزرگ منطقه بنامند آنها را مجری برنامه‌های کشورهای بزرگ دیگر می‌دانند. بیشتر کشورهای عرب در حال حاضر یا درگیر جنگ داخلی هستند یا در دیگر کشورهای عربی خود را درگیر جنگ داخلی آنها کرده‌اند. یعنی همان رفتاری که قطر و عربستان در سوریه، یمن و بحرین دارند


سر بی كلاه = ?

Thanks.